Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας- η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου

Προσπάθειες για να περνάει η ώρα....

Υπέροχη φωτογραφία του Γιάννη Γαστεράτου

Μικρές δημιουργίες

Με σχέδια και οδηγίες από διάφορα site!

Πουλοβεράκι για το Δημοσθένη μας από την γιαγιά Σοφούλα

MARY POPPINS

Επιτέλους έτοιμη....
μια προσπάθεια αντιγραφής της τσαγιέρας....
προορίζεται για δωράκι, χαχαχα!!!!

Οι όμορφες ελιές όμορφα καίγονται!!!!

Ελπίζω η ελίτσα να τα καταφέρει, η καημένη καιγόταν εσωτερικά για περίπου 3/4 της ώρας, μέχρι να καταφέρουμε να την σβήσουμε. Ένα βραχικύκλωμα και παρολίγο να γίνει το κακό...Ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσους έσπευσαν να μας  βοηθήσουν να περιορίσουμε τη φωτιά. Η πυροσβεστική έφτασε έγκαιρα και όλα καλά.

ΠΟΤΑΜΟΣ 17/5/2015 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ, ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΝΑΣ

Πολλά χρόνια πριν, αρκετά τέλος πάντων βεβαίως, βεβαίως, όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι, αυτή τη μέρα την περίμενα με τόση αγωνία..Μεγάλη γιορτή στον Ποταμό, το χωριό του πατέρα, πάντα Κυριακή,μια Κυριακή κοντινή με τη γιορτή της Αναλήψεως (Τώρα πλέον καθιερώθηκε να γίνεται την Κυριακή του Τυφλού).
Εκείνη η ασπράδα του ασβέστη έξω από κάθε σπίτι...Εκείνα τα αρώματα από τα ροδοπέταλα και τα δαφνόφυλλα που ήταν πεταμένα στο δρόμο από τους πιστούς για να περάσει η Χάρη Της από πάνω....Οι φωνές από τους μικροπωλητές που πουλούσαν μέτρες, ροκάνες και κείνο το φτηνιάρικο παιγνίδι που τόσο μου άρεσε-ένα μεταλικό καρλάκι (βατραχάκι) που το ζούλαγες και έκανε θόρυβο.....Οι μπάντες..αχ πόσο θαύμαζα τους μουσικούς που πέρναγαν καμαρωτοί με τις ατσαλάκωτες στολές τους.....Στη γύρα, παντού, σε ξελίγωνε η μυρωδιά από τις υπαίθριες,προχειροστημένες ψησταριές....
Η μεγαλύτερή μου αγωνία ήταν μήπως και βρέξει εκείνη την ημέρα και δεν γίνει το πανηγύρι, ειρωνία και σχήμα οξύμωρο διότι η λιτανεία γίνεται σε ανάμνηση του θαύματος της Παναγίας, μετά από δεήσεις που έκαναν οι πιστοί ακριβώς για να βρέξει, διότι ο τόπος, τόοοοτε...... που έγινε το θαύμα, εκατοντάδες χρόνια πίσω, βασανιζόνταν από ανομβρία.
Και κείνες οι καμπάνες, τη γλυκειά λαλιά..χτυπούσαν χαρμόσυνα όλη τη μέρα, τί λέω, βδομάδες ολόκληρες, κάθημερινά και όλο το χωριό προετοιμαζόταν για τη μεγάλη μέρα.
Κόσμος πολύς, όλοι καμαρωτοί με καινούρια ρούχα, ευχές, φιλιά...πόση χαρά.!
Με την ίδια επιμονή οι Ποταμίτες φροντίζουν με ευλάβια και σε πείσμα των καιρών, μέχρι σήμερα, αυτή η μέρα να παραμένει ιερή για τον τόπο και λαμπρή για τους πιστούς.
Εγώ πάλι έχω τη χαρά και την τιμή,να συμμετέχω στη Λιτανεία, αρκετά χρόνια τώρα, με μια ομάδα μαθητών και μαθητριών μου από το Λύκειο Ελληνίδων.
Τους ευχαριστώ που μοιράζονται τη γιορτή αυτή μαζί μου και με τιμούν με την παρουσία τους.
Και του χρόνου...!!!!!

ΛΙΖΑ ΑΛΕΞΑΚΗ